Βρίσκεται σε μια περιοχή που άλλοτε αποτελούσε μέρος της οθωμανικής συνοικίας Αζιζιέ. Ήταν ιδιοκτησία του Σεμσεντίν Χότζα και ιδρύθηκε το 1780.

Το Βαλιδέ Τζαμί διέθετε αρχικά έναν μεγάλο πέτρινο αύλειο χώρο, στην πλευρά που βρισκόταν η κυρία είσοδος. Το κέντρο της αυλής κοσμούσε ένα μαρμάρινο πολυγωνικό σιντριβάνι που σήμερα βρίσκεται στο Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο Μυτιλήνης. Το τέμενος, έχει τετράγωνο σχήμα και είναι λιθόκτιστο, μονώροφο και στεγαζόταν αρχικά με τετράρριχτη στέγη. Τρία μαρμάρινα σκαλοπάτια οδηγούν στον ανοιχτό σήμερα εξωνάρθηκα, την στενόμακρη δηλαδή αίθουσα που βρίσκεται δυτικά του νάρθηκα. Ζεύγος μεγάλων, προστατευμένων με μεταλλικά κάγκελα, παραθύρων και ωοειδών φεγγιτών ανοίγονται στις τέσσερις πλευρές του κτηρίου.

Στο εσωτερικό, το δάπεδο ήταν ξύλινο, ενώ πέντε σειρές τόξων διαχώριζαν τον εσωνάρθηκα από την αίθουσα προσευχής. Η οροφή του εσωνάρθηκα έφερε πολύχρωμο διάκοσμο, που αργότερα καλύφθηκε με σκούρο χρώμα, ενώ το εντυπωσιακό μιχράμπ, (ημικυκλική εσοχή του τεμένους) με συνολικό ύψος τα 6 μ., διέθετε γύψινο ανάγλυφο διάκοσμο που απέδιδε φυτικά μοτίβα.

Βορειοδυτικά, υψώνεται ο αποσπασματικά διατηρούμενος μιναρές του Τζαμιού, το ύψος του οποίου έφτανε αρχικά τα 15 μ. Η βάση του είναι εξαγωνική και ο κορμός του κυλινδρικός. Στεγαζόταν με δύο θόλους, έναν ημισφαιρικό και έναν δεύτερο κωνικό και διέθετε τρεις μετάλλινες σφαίρες και την ημισέληνο. Η είσοδος του μιναρέ ανοιγόταν στη βορειοανατολική γωνία της βάσης. Τρεις κάθετοι φεγγίτες εξυπηρετούσαν τον φωτισμό του εσωτερικού του. Δίπλα στη βάση του βρισκόταν και η είσοδος που οδηγούσε στον γυναικωνίτη.

Είναι γνωστό και ως Λουτρό της Αγοράς ή Κεντρικό Λουτρό, βρίσκεται στην περιοχή της Επάνω Σκάλας Μυτιλήνης, στο κέντρο της άλλοτε οθωμανικής αγοράς της συνοικίας Αζιζιέ. Αποτελούσε μέρος ενός συγκροτήματος που περιελάμβανε και άλλα οικοδομήματα, όπως το Γενί Τζαμί, το ιεροδιδασκαλείο (μενδρεσές), την οικία του μουφτή. Πιθανότατα χτίστηκε από τον ναζίρη της Μυτιλήνης Μουσταφά Αγά Κουλαξίζη περί το 1826, την ίδια περίοδο που ανεγέρθηκε και το παρακείμενο Γενί Τζαμί. Στην οθωμανική περίοδο τα λουτρά αποτελούσαν χώρο υποδοχής των ξένων στην πόλη και εντάσσονταν στο ευρύτερο θρησκευτικό και κοινωνικό πλαίσιο του Ισλάμ.

Η είσοδός του βρίσκεται στα ανατολικά, από την οποία μεταβαίνει κανείς στην πρώτη τετράγωνη αίθουσα του ψυχρού, τον κατεξοχήν χώρο υποδοχής και αναμονής του λουτρού, που κοσμείται με οκταγωνικό σιντριβάνι στο μέσο, ενώ διέθετε αποδυτήρια και ξύλινο πατάρι για την ανάπαυση των λουομένων. Ακολουθεί η ορθογώνια αίθουσα του χλιαρού, που επικοινωνεί στα ανατολικά με δύο μικρά τετράγωνα βοηθητικά δωμάτια, το αποχωρητήριο και το κουρείο. Στη συνέχεια βρίσκεται ο ορθογώνιος θερμός χώρος του λουτρού που αποτελείται από τρία μέρη, απέναντι από την είσοδο του οποίου διαμορφώνεται διακοσμητική ημικυκλική κόγχη τύπου μιχράμπ, που φέρει ανάγλυφους σταλακτίτες. Εκατέρωθεν αυτής, ανοίγματα οδηγούν στα νότια σε δύο μικρότερα τετράγωνα θερμά διαμερίσματα (halvet), που προορίζονταν για ιδιωτική χρήση. Στο νοτιότερο άκρο βρισκόταν η δεξαμενή και ο θάλαμος καύσης. Το λουτρό στεγαζόταν με θόλους που διέθεταν φωτιστικά ανοίγματα.

Ανοικοδομήθηκε στο κέντρο της άλλοτε οθωμανικής αγοράς, μεταξύ των ετών 1825 και 1826.

Το κτίριο, διαστάσεων περίπου 17 x 18 μ., σε σχήμα ορθογώνιου παραλληλόγραμμου, στεγαζόταν κάποτε με τρούλο, μια σφαιρική κατασκευή στη στέγη του κτηρίου.

Μαρμάρινα σκαλιά οδηγούν στο υπερυψωμένο προστώο (σκεπαστή κατασκευή σε μορφή στοάς μπροστά από την είσοδο) του τεμένους, το οποίο στεγάζεται με τοξοστοιχία. Πάνω από την είσοδο του προστώου βρίσκεται γλυπτή μικρογραφική αναπαράσταση του τεμένους. Η ξυλόγλυπτη πόρτα αποτελούνταν από δύο φύλλα, εκ των οποίων σώζεται μόνο το ένα. Έπειτα από την είσοδο διαμορφώνεται ο εσωνάρθηκας, από τον οποίο επιτυγχανόταν, με λίθινα σκαλοπάτια, η πρόσβαση στο υπερώο. Πρόσβαση στο υπερώο έδιναν και τα εξωτερικά λίθινα σκαλιά που βρίσκονταν στη βορειοανατολική γωνία του οικοδομήματος. Το δάπεδο του τεμένους ήταν καλυμμένο με πέτρινες πλάκες και ξύλο, ενώ νοτιοανατολικά δέσποζε το εντυπωσιακό μιχράμπ (εσοχή στον τοίχο του τεμένους που δείχνει την κατεύθυνση προς τη Μέκκα, την οποία πρέπει να κοιτάζουν οι πιστοί κατά την προσευχή), που κάποτε είχε γύψινα ανάγλυφα και πλούσιο διάκοσμο με γεωμετρικά και φυτικά μοτίβα. Η στέγαση του τεμένους επιτυγχανόταν με ξύλινο ημισφαιρικό τρούλο, τον οποίο στήριζαν τέσσερεις λεπτοί ψευδοκορινθιακούς κίονες. Τα παράθυρα του τεμένους είναι τοξωτά στο σύνολό τους –με εξαίρεση τα τετράγωνα παράθυρα του υπερώου και τους ωοειδείς φεγγίτες– και προστατεύονταν με σιδερένια κάγκελα. Ο μιναρές του τεμένους βρισκόταν στη βορειοδυτική γωνία και η είσοδός του στο δυτικό τμήμα του γυναικωνίτη. Σήμερα διατηρείται μόνο η ψηλή τετράγωνη βάση του. Στο ανώτερο τμήμα του διέθετε κυλινδρικό σχήμα και η στέγη του ημισφαιρικό τρουλίσκο.